Het principe van zondag als rustdag vond ik altijd maar ouderwets. Ik deed op zondag nog altijd van alles: het nodige plan- en regelwerk voor de komende week, vrijwilligerstaken, huishouden en zelfs weleens werk.
Tot een paar maanden geleden: in de kerk ging het over de tien geboden. Opeens werd ik getroffen door een uitspraak van de dominee. Ik weet het niet meer helemaal exact, maar het was iets in de trant van: laat de zondag een rustdag zijn waarop je relatie met God en je naasten vooropstaat en je verfrist raakt voor de week die komt. Dat inspireerde me enorm en vanaf die zondag ben ik mijn rustdagen heel anders gaan invullen. Een stiltedag kun je het niet echt noemen, want met drie jongens over de vloer is het al snel luidruchtig. Toch voelt het een beetje als een geestelijke stiltedag of oplaaddag.
De zondag is voor mij nu een dag waarop tijd met het gezin vooropstaat, de telefoon uit de buurt is en er niets hoeft. Ik probeer die dag helemaal vrij van moeten te houden, en dus niet stiekem te denken ‘O, dat kan ik zondag wel even doen.’ Meestal gaan we ’s ochtends naar de kerk en ’s middags maken we een wandeling. Buiten zijn helpt mij enorm om mijn hoofd leeg te maken. Zelfs (of misschien juist) op een koude, winderige dag, want dan waait het er zo lekker uit. Verder lezen we, iedereen rommelt wat in huis, we doen een spelletje of gaan naar vrienden of familie.
Het is heerlijk om zo’n lege dag in de week te hebben. Vaak pak ik op een gegeven moment vanzelf een mooi opbouwend boek of een bijbelstudie. Net alsof er dan daarvoor weer ruimte in mijn hoofd is. Soms heb ik juist zin om iets te gaan bakken of op te ruimen; niet omdat ik dat mezelf had voorgenomen, maar vanuit ontspanning.
De zondag is nu een dag waar ik naar uitzie, een dag waarop ik voor mijn gevoel adem kan halen. Een dag waarop we allemaal kunnen bijkomen en bijtanken voor de week die komt. Omdat deze dag zo anders is dan andere dagen, voelt het bijna als een soort mini-vakantie. Ik kan mijn gewone besognes dan echt even vergeten.
In het boek Leven in Gods ritme van Priscilla Shirer las ik over de sabbat als een marge in de week. Een lege dag om je opnieuw te laten vullen. Een dag om echt te connecten met de mensen om je heen. Een dag waarop God de ruimte krijgt om je opnieuw te wijzen op Hem.
Hoe ziet jouw zondag eruit?
Een van de grootste uitdagingen voor vrouwen in deze tijd is om tijd te nemen: je even terugtrekken van al je bezigheden en ademhalen. Al in het Oude Testament gaf God het volk Israël de dag van de sabbat, en nog steeds is dat een van Zijn grootste geschenken voor ons. Als je bezorgd bent, of vermoeid, uitgeput of overprikkeld – dit idee van sabbat zal je leven veranderen! In de bijbelstudie Leven in Gods ritme gaat Priscilla Shirer hier dieper op in en laat ze je zien hoe leven in Gods ritme je leven kan veranderen.